شواهدی از شنای تفریحی در دوران ماقبل تاریخ پیدا شده است ، با اولین شواهد مربوط به نقاشی های عصر حجر از حدود 10،000 سال پیش است. منابع کتبی مربوط به 2000 سال قبل از میلاد مسیح است ، و برخی از اولین اشارات مربوط به شنا شامل ایلیاد ، ادیسه ، کتاب مقدس ، بیوولف ، قرآن و سایر موارد است. در سال 1538 ، Nikolaus Wynmann ، استاد زبانهای سوئیس-آلمانی ، اولین كتاب شناخته شده كامل درباره شنا را نوشت: خواندن خوشایند است).
شنا به عنوان یک فعالیت تفریحی رقابتی در دهه 1830 در انگلیس ظاهر شد. در سال 1828 ، اولین استخر سرپوشیده ، حمام سنت جورج برای بازدید عموم افتتاح شد. در سال 1837 ، انجمن ملی شنا در شش استخر مصنوعی ، که در اطراف لندن ساخته شده بود ، مسابقات منظم شنا را برگزار می کرد. این فعالیت تفریحی محبوبیت بیشتری پیدا کرد و در سال 1880 ، هنگامی که اولین نهاد ملی حاکم ، انجمن شنای آماتور تشکیل شد ، بیش از 300 باشگاه منطقه ای در سراسر کشور فعالیت داشتند.
در سال 1844 ، دو شرکت کننده بومی آمریکایی در یک مسابقه شنا در لندن ، خزش جلو را برای مخاطبان اروپایی معرفی کردند. سر جان آرتور ترودگن سکته مغزی را از برخی افراد بومی آمریکای جنوبی دریافت کرد و سکته مغزی جدید را با موفقیت در سال 1873 آغاز کرد و در یک مسابقه محلی در انگلیس پیروز شد. سکته مغزی او هنوز هم به عنوان قوی ترین مورد استفاده در حال حاضر شناخته می شود.
کاپیتان متیو وب اولین فردی بود که در سال 1875 شنای کانال مانش (بین انگلیس و فرانسه) را شنا کرد. با استفاده از روش ضربه سینه ، او کانال را 21.26 مایل (34.21 کیلومتر) در 21 ساعت و 45 دقیقه شنا کرد. شاهکار او برای 36 سال آینده تکرار یا پیشی گرفت ، تا اینکه T.W. بورگس در سال 1911 این گذرگاه را انجام داد.
سایر کشورهای اروپایی نیز فدراسیون شنا تأسیس کردند. آلمان در 1882 ، فرانسه در 1890 و مجارستان در 1896. اولین مسابقات شنای آماتور اروپا در سال 1889 در وین برگزار شد. اولین قهرمانی شنای قهرمانی زنان جهان در سال 1892 در اسکاتلند برگزار شد.
شنای مردان بخشی از اولین بازیهای المپیک مدرن در سال 1896 در آتن بود. در سال 1902 ، ریچموند کاویل استرالیایی سبک آزاد را به دنیای غرب وارد کرد. در سال 1908 ، انجمن جهانی شنا ، Fédération Internationale de Natation (FINA) تشکیل شد. شنای بانوان در سال 1912 به المپیک وارد شد. اولین دیدار بین المللی شنای بانوان در خارج از المپیک ، المپیاد زنان در سال 1922 بود. پروانه در دهه 1930 ساخته شد و در ابتدا نوعی ضربه سینه بود ، تا اینکه در سال 1952 به عنوان یک سبک جداگانه پذیرفته شد.
کمک روپرت و هاستون به فرازی