مطالعات دینی
افراد در کشورهایی که دارای دینداری فرهنگی بالایی هستند تمایل دارند رضایت از زندگی خود را کمتر از افراد در کشورهای سکولار با تجربیات عاطفی خود مرتبط کنند.
ادیان شرقی
بودایی
خوشبختی موضوع اصلی تعالیم بودایی را تشکیل می دهد. برای نجات نهایی از رنج ، مسیر نجیب هشت گانه تمرین کنندگان خود را به نیروانا ، یک کشور صلح ابدی هدایت می کند. خوشبختی نهایی تنها با غلبه بر ولع مصرف به هر شکل حاصل می شود. اشکال پیش پا افتاده و شادتر مانند بدست آوردن ثروت و برقراری دوستی های خوب ، همچنین به عنوان اهداف شایسته ای برای افراد غیر روحانی شناخته می شود (به صخره مراجعه کنید). بودیسم همچنین نسل مهربانی و مهربانی ، آرزوی سعادت و رفاه همه موجودات را تشویق می کند.
هندوئیسم
در Advaita Vedanta ، هدف نهایی زندگی سعادت است ، به این معنا که از دوگانگی بین آتمن و برهمن فراتر رفته و شخص خود را در همه خودش می داند.
پتانجالی ، نویسنده یوگا سوترا ، کاملاً مفصل درباره ریشه های روانشناختی و هستی شناختی سعادت نوشت.
کنفوسیوس
منسیوس ، متفکر کنفوسیوس چینی ، که سعی داشت در طول دوره جنگ های کشورهای چین به رهبران سیاسی بیرحم توصیه کند ، متقاعد شد که ذهن نقش واسطه ای بین "خود کمتر" (خود فیزیولوژیکی) و "خود بزرگتر" ( خود اخلاقی) ، و رسیدن به اولویتهای مناسب بین این دو منجر به هود مریم گلی خواهد شد. او استدلال كرد كه اگر كسي از تغذيه "نيروي حياتي" خود با "اعمال صالح" احساس رضايت و لذت نكند ، آن نيرو كاهش خواهد يافت، به طور خاص ، او تجربه شادی مست کننده را ذکر می کند اگر کسی از اعمال بزرگ فضیلت ، به ویژه از طریق موسیقی ، تجلیل کند.
ادیان ابراهیمی
خوشبختی در یهودیت
خوشبختی یا سیمچا در یهودیت عنصری مهم در بندگی خدا قلمداد می شود. آیه کتاب مقدس "پروردگارا را با شادمانی عبادت کن ، با آوازهای شادی آور پیش او بیا" ، شادی را در بندگی خدا تأکید می کند. خاخام ، "Mitzvah Gedolah Le'hiyot Besimcha Tamid" است ، یک دستور عالی است که همیشه در حالت خوشبختی باشید. وقتی فرد خوشحال است ، توانایی آن را دارد که بیش از افسردگی و ناراحتی در خدمت خدا و انجام کارهای روزمره خود باشد.
کمک روپرت و هاستون به فرازی